Het blijft leuk de parkeergarage van de KNVB in rijden. Het licht, de velden, de quotes op de muren, die ik steeds weer vergeet, maar vooral omdat het aantal parkerende vrouwen nog steeds achterloopt bij de mannen waarnaast ik mijn auto zet. Zonder om te kijken vergrendel ik de deuren en wandel soepeltjes naar de zaal. Uiteraard kijk ik uit om juist nu niet over een stoepje te struikelen, tsja, zo'n uitwerking heeft het KNVB-complex op een mens, eh op mij.
Ik was uitgenodigd voor een landelijke bijeenkomst over voetballende vrouwen en meisjes bij verenigingen. Hoewel ik echt mijn best had gedaan op tijd te komen, mijn afstand bleek een van de kortste van de aanwezigen, kwam ik toch als laatste de zaal binnen. In een snelle blik schatte ik ruim 100 aanwezigen, 20 procent vrouw. De PowerPoint scheen fel in de verte en iedereen keek geboeid, ik viel niet op gelukkig. Op een lege stoel achteraan in de rij nam ik plaats naast een delegatie heren uit Doetinchem (mijn naambordje had ik gemist), goedenavond heren, fluisterde ik, brombrom.
De presentator met headset was al aardig op stoom en ik keek eens goed naar dat plaatje in de verte. Stond daar nou Sporting'70 bij bullet 2 en 3? De grootste instroom landelijk, en bij bullet 2, de meeste vrouwen en meiden? Snel mijn mobiel erbij en een foto naar onze bestuursappgroep sturen, ik verkneukelde mij al op de reacties van de 9 heren, maar dat ging zo maar niet…
De headset noemde opeens mijn naam, Liesbeth ah, je bent er, en dwars door het publiek kwam hij linea recta op me toegelopen. Iedereen keek om en mijn buurmannen uit Doetinchem schoven onopvallend opzij. Daar zat ik met mijn mobiel in mijn handen, mijn jas nog aan, snel nog op verzenden te drukken, je voelt je toch betrapt. Vertel eens, vroeg de headset, hij had opeens een handmic uit zijn zak gehaald of zo en duwde die in mijn gezicht, hoe doet Sporting dat?
En dan moet je wat zeggen, mediatraining, schoot het door mijn hoofd. Maar voordat ik iets strategisch kon bedenken, keek ik hem glimlachend aan en zei uit de grond van mijn hart: Gewoon, de leukste club zijn, waar iedereen bij wil horen en dát laten zien op het veld, dan maak je winst. Het publiek applaudisseerde, de headset liep tevreden terug naar voren en de mannen uit Doetinchem knikten respectvol. Ik dacht aan mijn geparkeerde auto en nam me voor nooit meer te laat te komen, ook niet bij de KNVB.
