Sporting'70 is één

Sporting is een vereniging met ongeveer 1200 leden, meisjes, jongens, vrouwen en mannen. Dat zie je niet alleen op het veld terug, dat zie je ook in de kantine. Daar is het gezellig druk, loopt alles door elkaar en met elkaar en op het veld zijn we sportief. Zelden dat er iets mis gaat en daar zijn we trots op.

Als bestuurslid vrouwenvoetbal krijg ik regelmatig vragen over voetbal op Sporting. Bijvoorbeeld laatst: als Sporting één is, waarom moeten we dan extra aandacht aan meisjes- en vrouwenvoetbal besteden? Ik vond dat een goeie vraag, maar hoefde niet lang over mijn antwoord na te denken. Ondanks dat we één zijn, is dat nodig, ja, zelfs op een club als Sporting. Want we halen met ons vrouwenvoetbal niet zomaar even 50 jaar in (ik neem ons lustrum als bescheiden ijkpunt). Aandacht voor vrouwenvoetbal binnen onze club is meer dan een hoofdstuk in een beleidsplan, een stukje op de website, een presentatie op de ALV, een tweet over een wedstrijd of een foto op Facebook. Sporting maakt werk van meiden- en vrouwenvoetbal en dat zie je op het veld, we hebben veel teams op verschillende niveau’s. Maar daarmee zijn we er nog niet, want investeren vergt tijd en onderhoud.

Onlangs heeft onze meiden-en vrouwenafdeling een drie-jarig sponsorcontract van de ING gewonnen. Sarina Wiegman, bondscoach van het nationale vrouwenteam, is daar bij betrokken en ook de KNVB. Waarom we dat sponsorcontract gewonnen hebben? In onze pitch hebben we 200% ingezet op méér zichtbaarheid, méér ondersteuning en méér werving. De meisjes van nu, zijn straks de vrouwen op het veld en langs de lijn.

Dus dat gaan we doen, we gaan met onze club die 50 jaar in no-time inhalen.

En daarom zie of hoor je bij ons inderdaad soms meer over het meiden- en vrouwenvoetbal. Sterker nog, we starten in het nieuwe seizoen met een voetbalnetwerk voor meiden- en vrouwen en onze vrouwenselectie neemt daarin heel stoer haar verantwoordelijkheid. Als boegbeeld van onze  vrouwenafdeling zijn zij voor veel jonge meisjes een voorbeeld. Met hun kersverse Instagramaccount richten ze zich daarom op meer bekendheid en willen ze gemakkelijker aan te spreken zijn voor iedereen, maar voor meiden in het bijzonder natuurlijk, en hopen ze op nog meer aanmoediging.

Als meiden- en vrouwenafdeling in het nieuwe seizoen gaan we voor meer zichtbaarheid (Hé, voetbal jij hier ook?) en elkaar helpen (Ik wist niet dat jij dat kon?). En natuurlijk doen we dat met iedereen, op z’n Sportings, dus kom genieten van voetbal op onze club, Sporting’70.

Hoe ziet Sporting eruit zonder mensen?

Geen parkeerfile, geen fietsen, geen zoekende ouders, geen helpende ouders, geen huilende kinderen, geen verloren wedstrijd, geen verloren fietssleutel, geen verloren kleding, geen leuke ontmoetingen, geen enthousiaste coaches, geen trotse trainers, geen rokers op dat ene plekje, geen fanatieke aanvoerders, geen scheidsrechters, geen muziek, geen bellende voorzitter, geen natte kleding, geen Nel, geen plankje Vocking, geen verzameling op de parkeerplaats, geen angstig kijkende tegenstanders, geen bierlucht, geen stoere meiden die er voor gaan, geen juichend publiek, geen ruzie, geen jongens die cool het veld op gaan, maar bloednerveus zijn, geen vrouwen in het zwart, geen rood-geel, geen Sportingtassen, geen highfives, geen middelvingers, geen ge’maar, geen fooien, geen rivaliteit, geen bekers, geen aanmoedigingen, geen competitie, geen vieze kleedkamer, geen schone kleedkamer, geen ‘chineesetenlucht’, geen vrijwilliger die snel wat regelt, geen bestuur in het hoekje aan de bar, geen gebrek aan wissels, geen wissels, geen scouts, geen vlaggers, geen “ik-ben-nog-op-Sporting” bericht, geen afzeggingen, geen roepende vaders, geen vrouwelijke scheidsrechters, geen feestje in de kantine, geen feestje in de kleedkamer, geen pizzabezorger, geen brallend lied, geen vrijwilligers, geen gelach, geen tranen, geen Sporting.

Sportingmeiden

De vrouwen van Sporting speelden afgelopen weekend een lekkere pot voetbal. Het was fris en droog weer en zelfs een zonnetje kwam om de hoek kijken. Deze keer speelde de selectie op zondag, daardoor kon ik van het ene naar het ander veld hoppen om verschillende vrouwenteams te zien.

Vrouwen 1 speelde een fantastische wedstrijd. Het team loopt zo langzamerhand als een trein met de nieuwe staf. Er is rust gekomen in de selectie en iedereen werkt voor en met elkaar. Die samenwerking en inzet zie je ook bij vrouwen 2 terug die daarna spelen. Een paar fanatieke meiden van MO19 die mee mogen doen dragen daar zeker aan bij.

Maar op het andere veld is ook iets moois gaande.  Vol enthousiasme zie ik vrouwen 4 hun doel verdedigen. De dug-out zit vol en al even enthousiast moedigen de coaches aan. Wat is de stand, vraag ik. Het moet wel spannend zijn zo te zien. De stand? Oh, iets van 0-7 of 8, geen idee, maar het gaat steeds beter, moet je zien! Zelden zag ik zoveel enthousiasme op en naast het veld bij zo’n stand. Onvermoeibaar knokken ze door, uit de dug-out hoor ik de ene na de andere one-liner waar Veronica Inside bij verbleekt. De wissels worden onthaald als heldinnen en de coach duwt glunderend de volgende het veld op. Ze gaat ervoor, kijkt nog even achterom en in haar ogen zie ik heilig vuur.

Als ik een tijd later hardlopend door de Voorveldsepolder ren, hoor ik achter mij een groepje fietsers aankomen. Ze praten geënerveerd over voetbal en lachen. Als ze mij voorbij rijden zie ik de grote sporttassen achterop de bagagedrager. In het donker zie ik het Sportinglogo op de tassen net even oplichten. Sportingmeiden.