Liesbeth Arends is bestuurslid van Sporting’70, vrouwenvoetbal is haar portefeuille.
Vanaf seizoen 2019-2020 schrijft zij onregelmatig een blog op de website van Sporting over voetbal in de ruimste zin van het woord.

zaterdag 14 september 2019

Een minuut stilte voor elke wedstrijd

Stel je bent een jonge vrouw van 29 jaar en voetbalsupporter en je grootste droom is een wedstrijd bijwonen van je favoriete club. Dan ga je kijken, toch?

Hoewel de meeste supporters in een stadion nog steeds mannen zijn, zie je steeds meer meisjes en vrouwen op de banken staan. Bij belangrijke wedstrijden die worden uitgezonden zie je ze ook steeds meer in beeld. Net zo fanatiek, enthousiast, juichend, teleurgesteld en uitgedost als hun mannelijke collega-supporters, wat een prachtig gezicht! De 29 jarige Sahar was ook zo’n supporter. Zij wilde juist niet in beeld, want zonder zich te vermommen als man kwam zij het stadion niet in.

Ik zag haar foto een tijd geleden op Instagram. Wat een raar mannetje, dacht ik nog. Tussen heel veel andere mannen stond een opvallend klein mannetje met een raar baardje, opvallend grote ogen en in een blauw jasje. Ik begreep niet wat deze foto moest zeggen, gewoon een raar mannetje?

Sahar, een jonge vrouw van 29, was dat rare mannetje op de foto. "Ophef na zelfverbranding Iraanse voetbalfan" (vrouw) stond erachter. Deze kop stond op 10 september in de krant. Ze was gesnapt door de politie, opgesloten en weer vrij gelaten in afwachting van haar rechtzaak. Wat opviel in het bericht was het zinnetje: "iemand vertelde haar dat ze 6 maanden tot 2 jaar celstraf kon krijgen”, in reactie daarop heeft ze zich voor de rechtbank in brand gestoken…

Ze is overleden en inmiddels bekend als “Blue Girl”, vanwege haar jasje, ja. Er wordt al op gereageerd in de media, vooral door veel vrouwen. Maar kunnen we niet, vrouwen én mannen, vóór elke wedstrijd stilstaan bij Sahar? Eén minuut stilstaan bij haar enige misdaad: vrouw en voetbalfan zijn en naar een wedstrijd gaan van haar geliefde club.